ข่าวสลดใจสุดๆของผมประจำสัปดาห์
สมภารวัดหนึ่งในปราจีน ถูกแทงไม่นับ ตายคากุฏิ!
แต่ยังครับ ยังไม่สลดใจ ไอ้ที่สลดใจกว่าคือ สมภารมีปืนเถื่อนในกุฏิ1กระบอก แต่คาดว่าไม่ทันได้ใช้ป้องกันตัว แม่เจ้าโว้ย! พระเค้ามีปืนป้องกันตัวกันด้วยครับ นี่มันปัจจัยไหนของพระพุทธเจ้าบัญญัติไว้ครับ! นี่มันเมืองพุทธหรือเปล่าครับ ทำไมพระต้องมีปืนป้องกันตัวด้วยครับ
ยังครับ ถ้าคุณคิดว่านี่สลดที่สุดแล้ว มันยังไม่ที่สุดครับ ถ้าคุณเป็นคนประเภทอ่านแต่หน้า๑ คุณก็อาจจะโชคดีไม่เจ็บปวดอย่างผม
แต่ผมขอแบ่งปันความเจ็บปวดไว้ ณ ที่นี้ด้วยเถอะ ไม่งั้นมันจะจุกอกตาย
เหตุเกิดตอนกลางคืนนะครับ สมภารคนนี้ (ผมขอใช้ว่า คนนี้เถอะครับ นี่มันไม่ใช่พระแล้ว) คนที่ห่มผ้าเหลืองมา40ปี (คุณเห็นผมเอาสีดำคาดตาผู้ตายมั้ยครับ ผมไม่อยากคาดหรอกครับ ไม่ใช่กล้วว่าคนตายจะเสียหาย แต่มันทนเห็นคนคนนี้เต็มๆหน้าไม่ไหวจริงๆ)
แกรับสังฆทานกลางคืนครับ มันไม่ใช่เวลาแล้ว คุณว่ามั้ย แล้วคาดว่าผิดใจอะไรกันบางอย่างทำให้มีเรื่องราวถึงขั้น จิ้มกันด้วยมีดปอกผลไม้ ผมก็นึกว่าจะจบแล้วละตรงที่แกซ่อนปืนไว้ ซึ่งตำรวจก็สันนิษฐานว่าน่าจะรู้ตัวอยู่บ้างว่าถูกหมายหัวไว้ แต่ไม่ทันได้ใช้
ตำรวจดันชันสูตรพบต่ออีกว่า ตรงไอ้จ้อนของนายคนนี้เปื้อนคราบน้ำอสุจิ โอ้มายก้อดกับพระเจ้าจอร์ชรวมกัน
แถมท้ายค้นในกุฎิยังจะพบ ซีดีโป๊ อีกต่างหาก!
แกบวชมาทำไมตั้ง 40 ปีให้แผ่นดินเมืองไทยมันทรุดเนี่ย ถึงว่าน้ำท่วมมันทุกปี !
นี่ไม่ใช่ข่าวแรกหรอกครับ แล้วผมก็กล้าฟันธงเอาหัวเป็นเดิมพัน ว่าไม่ใช่ข่าวสุดท้ายด้วย
เราปล่อยมันเป็นไปอย่างนี้ได้อย่างไรครับ กรมการศาสนาเดินไปกรมถูกหรือเปล่า ประสบอุบัติเหตุกันบ้างมั้ยครับ
ถ้าทุกวันนี้คุณต้องเดินเอาปี๊บคลุมหัวกันแล้วอย่างนี้ (ถ้ายังไม่รีบไปหา ระวังขาดตลาดเอานะครับ เตือนด้วยหวังดี)
มันถึงเวลาหรือยังครับ ที่เราจะสังคายนาพระสงฆ์กันสักรอบสองรอบ รอบเดียวไม่พอครับ เอาให้คนชั่วมันเบื่อไปข้างเอาให้เขตพัธสีมาเป็นที่ไม่น่าอยู๋สำหรับคนเลวไปเลย
เอาให้เหมือนประกาศสงครามกับยาเสพติดเลยดีมั้ยครับ พระดีๆเขาไม่บ่นหรอกครับ คนที่จะบ่นนั้นมัน"คน"ที่ไม่ใช่พระ
เรื่องนี้อาจจะไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนในสายตาของใครในรัฐบาล แต่มันเป็นวาระเร่งร้อนของสังคมครับ กว่าคุณจะแก้ปํญหาความยากจนเสร็จ คนเลวอาจจะเต็มวัด คุณจะไม่มีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจกันอีกแล้วก็ได้
ที่ยึดเหนี่ยวตอนนั้นอาจจะเป็นโบสถ์คริสตจักรทั้งหมด มันไม่ใช่ไม่ดีหรอกครับ แต่เราก็คงจะเรียกเมืองไทยว่าเมืองพุทธไม่ได้อีกแล้ว
เราจะสอนให้ลูกหลานของเราประนมมือกราบพระสงฆ์ได้อย่างไร ถ้าเราไม่แน่ใจว่านั่นคือสงฆ์แท้หรือเปล่า หรือเอาผ้ามาคลุมเฉยๆ
พุทธะ มันอยู๋ที่ใจ จริงครับ แต่ความเสื่อมมันก็มีจริง
สิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนนั้นไม่มีวันเสื่อม เพราะเป็นความจริงอันสูงสุด อันสุดท้าย ที่ไม่ว่าใครจะทำเลวระยำอย่างไร ก็ไม่อาจแปดเปื้อนให้มีราคีได้ แต่ความจริงอันนั้น มีวันหยุดสืบทอด หยุดสืบสานได้จริงเช่นกันครับ ถ้าไม่มีเนื้อนาบุญมาสานต่อ
ผมไม่ได้บอกว่าทุกวันนี้ เราจะหาเนื้อนาบุญอันจริงแท้ ไม่ได้แล้วก็มิได้
แต่คนนุ่งผ้าเหลืองพวกนี้กำลังทำให้ เนื้อนาบุญนั้นลดจำนวนลง แม้ว่ามันไม่ได้อยู่ที่ปริมาณแต่มันอยู่ที่คุณภาพอย่างที่ใครบางคนพยายามบอก
แต่คุณครับ สมัยพระพุทธเจ้านั้น บนโลกนี้มีคนกี่ล้านคนกัน ถ้านับแต่ว่าในเฉพาะอินเดียนั้น ยิ่งแล้วใหญ่
พระสงฆ์ที่มาชุมนุมโดยไม่ได้นัดหมายนั้น มีถึง 1,250 รูปที่เราแน่ใจได้ว่าเป็นเนื้อนาบุญอันบริสุทธิ์
แต่ประเทศไทยเราตอนนี้มีคนมากกว่า 60 ล้านคนนะครับ
พระสงฆ์แท้เอาสัก 20,000 รูป ก็พอ คำนวนคร่าวๆเท่ากับ 1 ต่อ 3,000 เชียวนะครับ แล้วถามใจคุณจริงๆเหอะว่าคุณกล้าคิดมั้ยว่า เราจะมีสงฆ์แท้ขนาดนั้น
ความจำเป็นในการมีศาสนานั้น อยู่เคียงคู่กับมนุษย์มาตลอดประวัติศาสตร์ครับ เป็นสิ่งอันขาดไม่ได้ในการดำรงไว้ซึ่งวัฒนธรรมของชนชาติ ความเสื่อมในใจคนผู้ไม่ละอายต่อบาปนับวันมันมากขึ้น
ดังนั้นการมีพระดีๆนั้นเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจได้มากเหลือเกินครับ
วันที่เรามองของสูงแบบนั้น แล้วย้อนมองตัวเองจะได้รู้สึกว่าตัวกูนั้นมันชั่วเกินไปหรือเปล่า
อย่าให้เป็นลักษณะที่ว่า พอเราทำชั่วไปแล้ว พอมองออกไปเห็นก็นึกขึ้นมา กูยังไม่ได้ชั่วที่สุดดอก ไอ้คนที่มันเอาผ้าพระมานุ่งมันยังชั่วกว่าตัวกูเป็นไหนๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น